Gleda over livet fyller meg kvar dag, frå eg vaknar til eg legg meg, og den fyller gjerne svevnen og draumane mine og. Eg har det godt. Grønfargane, knastringa i grusen der eg går, leikande ungar, ekorn og fugl, soloppgong og solnedgong, varmen frå peisen, nye blomar som opnar seg på plantene i vinduskarmen – alt dette gler eg meg over. Og menneska – alt dei har til felles, er talet på armar og bein, ellers er det millionar og milliardar av ekstroverte og introverte, nervøse og trygge, kvinner og menn, måtar å kle seg og å le på … .
Utan å elska livet og menneska kunne eg ikkje hatt jobben eg har, som er å leia Organisasjonen.
Organisasjonen veit det meste, og styrer det meste her på kloden vår. Vi har ansvar for det heile, for å ta vare på harmonien, for å syta for at naturen og skapningane i han får gode liv.
Det seier seg sjølv at eit slikt oppdrag krev kunnskap og motivasjon. Alt heng jo saman med alt, og vi som leier Organisasjonen kan ikkje greia greia dette utan å vera tett og intimt innvevde i verda og alt som skjer.
Sjølv om eg er leiar for Organisasjonen sitt styre, har eg eit lag av gode kollegar rundt meg. Vi går alle til arbeidet vårt med glede, vi set pris på kvar dag vi får og kvar augneblink i selskap med kvarandre. Vi har gjerne våre møter på stader der vi har livet sitt mangfald tett innpå oss – med utsyn over eit skogslandskap, i ein kafé med der vi kan følgja med på det som skjer på eit travelt torg, reisande med eit tog. Slik ser vi det vi arbeider med, slik kjenner vi oss eitt med det vi arbeider med, og slik kan vi finna semje og harmoni i løysingane våre på verda sine problem nestan ordlaust, mest berre gjennom våre sansingar av kva som rører seg i våre sinn.
Vi har det godt.
Du bør ikkje ønska å vera ein av oss.
Du kjem ikkje inn i vårt forum utan å ha kjent på kroppen det motsette av det vi som er medlemmer av det elskar så høgt. Du må ha opplevd svolt, tortur, krig, attentat, slaveri. Du må reint og ekte ha kjent at livet ditt går mot slutten i panikk og kaos. Du må ha opplevd at dine kjære har blitt drepne, du må ha opplevd valdtekt.
Har du gått gjennom slike opplevingar med ei visse om at det er råd å gjera noko, at det i galskapen finst noko som du kan meistra, har du hatt eit isklårt syn for kva du må gjera gjennom kaoset, er det ikkje godt nok for oss, sjølv om det er ei lukke for deg. Du har ikkje vore langt nok ut.
Vi treng dei som har vore ved den ytste rand og kome merkte attende – og som overlever på grunn av minner om kva det gode liv er. Dei må ha vissa av kva det vil seia å ha vore der, like frå djupt inne i ryggmargen via hjernebarken og vidare til nærast telepatiske evna til å forstå og kommunisera kva som må gjerast for å bevara og styrka det livet vi elskar som vi har i leiinga av Organisasjonen.
Kjem du til oss fyld av ambisjonar, fin i tyet, nyvaska hår, som Master of Business Administration, med lang fartstid i politikken eller kva det nå kan vera: Vi er ikkje ein gong synlege.